پژوهشکده

زیبایی اش را مدیون هرس های مهربانانه ی باباست...

هرس یعنی: بریدن شاخه های اضافه ی مزاحم رشد و نگه داشتن شاخه های سالم و بارور.

این تعریف چقدر مرا یاد مناجات زین العابدین علیه السلام با معبودش انداخت ...

اللّهُمّ خُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسِي مَا يُخَلّصُهَا، وَ أَبْقِ لِنَفْسِي مِنْ نَفْسِي مَا يُصْلِحُهَا *

ترجمه: خدايا براى خودت از نيروهاى نفس من آنچه را كه باعث آزادى و پيراستگيش گردد بستان و آنچه

را كه وسيله تأمين حوائج و اصلاح كار نفس من شود به آن باز گذار

راستی خدا...

جوانه هایی داشتم،

هرز شد و گندید...

هرس نمی کنی ؟؟؟ مثل بابا...!